Najnowsze wpisy, strona 2


sie 02 2011 Szlif brylantowy
Komentarze (0)

 

Szlif brylantowy - najbardziej znany rodzaj szlifu jubilerskiego stosowanego dla diamentu, wynaleziony w XVII wieku, który wyparł dotychczas stosowany do obróbki diamentów szlif rozetowy.

 

Szlif brylantowy uznawany jest za szczyt osiągnięć mistrzów jubilerstwa.

 

Pełny, klasyczny szlif brylantowy zawiera nie mniej niż 58 faset: 33 w koronie i 25 w podstawie, a kamień szlifowany w ten sposób, widziany w planie, jest okrągły.

 

Szlif brylantowy stosuje się do obróbki diamentów i innych przezroczystych kamieni.

 

 

Historyczne szlify diamentów:

 

Po raz pierwszy obróbki diamentu w celu zwiększenia efektu optycznego dokonano w XII wieku. Wcześniej znano tylko kamienie surowe, których ostre krawędzie niekiedy szlifowano, a płaskie powierzchnie kryształu polerowano.

 

1. Taki „szpiczasty kamień” jest pierwszym szlifem diamentu.

 

2. Około 1400 r. powstał „kamień gruby” (kamień tablicowy) - ośmiokątny kryształ o dużej płaskiej powierzchni (tafli) i mniejszej powierzchni na dolnym szpicu (kolet).

 

    W tym samym czasie, wskutek odłupywania lub zeszlifowania dwóch wierzchołków ośmiościanu powstał „cienki kamień”.

 

3. Od końca XV wieku dzięki zastosowaniu tarczy szlifierskiej możliwe było ulepszanie techniki szlifu fasetkowego . Tworzy się coraz więcej dodatkowych fasetek (aby zwiększyć efekty optyczne kamienia). Cztery boczne krawędzie górnej i dolnej części zostają oszlifowane do postaci fasetek. Łącznie z dolnym szpicem kamień ten, zwany „pojedyncze dobro” ma 18 fasetek.

 

4. Ponad bocznymi krawędziami tworzy się dalsze fasetki. Powstaje „podwójne dobro” o 34 powierzchniach i zaokrąglonym zarysie (rondyście). Szlif ten powstał z inicjatywy francuskiego kardynała Mazarina (około 1650 r.) – stąd nazwa „szlif Mazarina”.

 

5. Pod koniec XVII wieku szlifierz Vicenzio Peruzzi opracował szlif diamentowy o 58 powierzchniach. Fasetki są nieco nieregularne, zarys (rondysta) nie był jeszcze idealnie okrągły. Szlif ten zwany jest „potrójne dobro” lub „szlif Peruzziego” i przypominał już szlif brylantowy.

 

6. W XIX wieku opracowano „szlif brylantowy starszy”.

 

7. Doskonałość osiągnął diament dopiero dzięki współczesnemu szlifowi brylantowemu. Szlif brylantowy opracowano około 1910 r. na podstawie dziewiętnastowiecznego „szlifu starszego”.

Cechy szlifu brylantowego:

 

    okrągła rondysta

    co najmniej 32 fasetki i tafla w górnej części

    co najmniej 24 fasetki i niekiedy kolet tzn. spłaszczony szpic w dolnej części.

 

 

Określenie „brylant” bez dodatków odnosi się w sposób właściwy tylko do okrągłego diamentu o szlifie brylantowym.

 

Wszystkie pozostałe rodzaje szlifu należy określać, używając ich dokładnych nazw. Jednak w handlu i w języku potocznym mianem brylantów określa się zwykle wszystkie szlifowane diamenty.

 

Dzisiaj stosowanych jest wiele modeli nowoczesnego szlifu brylantowego, opracowanych na podstawie praktyki i obliczeń.

 

Najbardziej znane są następujące szlify:

 

    szlif Tolkowskiego (1919 r.),

    szlif „idealny” (1926 r.),

    szlif właściwy „praktyczny” (1949 r.),

    szlif Parkera (1951 r.),

    szlif standardowy skandynawski (1968 r.),

    szlify wielofasetkowe:

        szlif King (1941 r.) – 86 fasetek,

        szlif Magna (1949 r.) – 102 fasetki,

        szlif Highlight (1963 r.) – 74 fasetki,

        szlif Princess (1965 r.) – 146 fasetek,

        szlif Radiant (1980 r.) – 70 fasetek

mar 16 2011 Certyfikat diamentu IGI
Komentarze (0)

Po prawej stronie certyfikatu znajduje się mapa kamienia na której zaznaczono inkluzje decydujące o czystości kamienia. Inkluzje które znajdują się wewnątrz zaznaczone są kolorem czerwonym, skazy na powierzchni kamienia są oznaczone kolorem zielonym. Poniżej mapy znajduje się hologram z logiem IGI.


Number – czyli numer ekspertyzy oraz miejsce i data wystawienia Description – opis, a raczej typ kamienia, w tym przypadku diament naturalny Shape and cut – kształt i rodzaj szlifu , tutaj kształt okrągły szlif brylantowy Carat weight – masa kamienia w karatach z dokładnością do dwóch miejsc po przecinku Color grade – barwa kamienia /w tym przypadku E, w zakresie od D do Z/ Clarity grade – ocena czystości / tutaj SI2, zakres od I3 do IF/ Cut grade – ocena szlifu, czyli to jak dobrze kamień został zeszlifowany. Od tej wartości w największym stopniu zależy brylancja / tutaj Very Good , w zakresie od Poor do excelent / Polish – ocena polerowania kamienia /j.w./ Symmetry – ocena symetrii /j.w./ Measurements – wymiary kamienia w milimetrach, z dokładnością do dwóch miejsc po przecinku Table – Wielkość tafli w procentach w odniesieniu do całkowitej średnicy kamienia Crown height – angle – Wysokość korony w procentach w odniesieniu do całkowitej wysokości kamienia oraz kat nachylenia korony Pavillion depth – angle – Głębokość podstawy w stosunku do całkowitej wysokości kamienia oraz kat nachylenia podstawy Girdle thickness – grubość rondysty wyrażona w procentach w odniesieniu do całkowitej wysokości kamienia Culet – wielkość koletu

Fluorescence – opis fluorescencji czyli zdolności kamienia do święcenia pod światłem UV

mar 01 2011 Certyfikat diamentu HRD
Komentarze (0)

Ekspertyza instytutu HRD składa się z 3 stron, zacznę od drugiej gdzie są najważniejsze informacje.


Od góry:

Numer ekspertyzy, miejsce oraz data wydania Shape – kształt, a właściwie rodzaj szlifu /tutaj brylant/ Carat (weight) – masa w karatach z dokładnością do dwóch miejsc po przecinku / tutaj 1.61 ct/ Fluorescencja – czyli zdolność kamienia do świecenia pod światłem UV /zakres od nil czyli brak do very strong czyli bardzo silnej, tutaj slight czyli delikatna/ Cut – czyli ocena szlifu i wykończenia Proportions – proporcje kamienia czyli np. Czy kamień ma odpowiednia wysokość w stosunku do swojej średnicy / zakres od poor do excellent, tutaj excelent/ Polish – polerowanie, czyli ocena polerowania kamienia, czy nie zostały jakieś miejsca które są nieodpolerowane lub czy kamień nie został nadpalony przez ścieranie Symmetry – symetria a wiec czy kamień jest symetryczny, czy jedna jego polowa jest odbiciem lustrzanym drugiej. Technical informations czyli wartości które odpowiadają za ocenę proporcji Measurements – wymiary w milimetrach z dokładnością do dwóch miejsc po przecinku, pierwszy wymiar to średnica od 7.48 w najwęższym miejscu do 7.51mm w najszerszym oraz wysokość kamienia 4.65mm Girdle – grubość oraz rodzaj rondysty , w tym przypadku rondysta średnia 3,5% fasetowana Culet – kolet, opis jego wielkości od pointed czyli punktowy (najmniejszy) do large czyli najwiejszy. Kolet możne tez być uszkodzony, co zostanie opisane na certyfikacie. Total depth – wyrażona w procentach całkowita wysokość kamienia w stosunku do średnicy. Tutaj 62,1% Table width – wielkość tafli wyrażona w procentach w stosunku do średnicy kamienia. Tutaj 56% Crown height – wysokość korony wyrażona w procentach w stosunku do całkowitej wysokości kamienia. Tutaj 15,5% Pavilion depth – wysokość podstawy wyrażona w procentach w stosunku do całkowitej wysokości kamienia. Tutaj 43%. Lenght Halves Crown – stosunek wysokości faset do wysokości korony. Tutaj 50% Lenght Halves Pavilion – stosunek wysokości faset do wysokości podstawy. Tutaj 75% Sum α & β – suma katów korony i podstawy. Tutaj 76 stopni. Poniżej podpisy gemmologów odpowiadających za wystawienie ekspertyzy.

Po lewej stronie są skale z zaznaczonymi wartościami dla danego kamienia

Colour grading scale – czyli skala barwy. W tym przypadku oceniany diament ma barwę H Clarity grading scale – skala czystości. W tym przypadku VS1 Cut grading scales – czyli skale proporcji, polerowania i symetrii. W trzech przypadkach to excellent.

Po prawej stronie znajduje się mapa kamienia na której zaznaczone SA wszystkie inkluzje oraz skazy występujące w danym kamieniu.

Kamienie takie jak ten, czyli z proporcjami, symetria oraz polerowaniem excellent określa się terminem „triple x“.

lut 01 2011 Certyfikat diamentu
Komentarze (0)

Przy zakupach biżuterii jubiler zwykle wypisuje coś co zwane jest certyfikatem. Zgodnie z polskim prawem certyfikat możne wypisać każda osoba, ponieważ jego wartość jako dokumentu jest żadna. Tak samo sprawa wygląda z diamentami. Określenie certyfikat jest złym tłumaczeniem słowa “certyfikat” które w tym przypadku powinno brzmieć: ekspertyza. Dopiero ekspertyza (wykonana przez eksperta) jest dokumentem w jakikolwiek sposób wiążącym. Jednak słowo certyfikat weszło do słownika potocznego na tyle, ze nawet diamenty które posiadają wykonana ekspertyzę określa się jako “kamienie certyfikowane”.

sty 25 2011 Drezdeński zielony diament
Komentarze (0)

Drezdeński zielony diament

           Drezdeński zielony diament zwany Zielonym Brylantem z Drezna lub Zielonym Drezdeńskim – jabłkowo-zielony diament o masie 40,7 kr. Największy znany zielony diament świata. Od XVIII wieku stanowi część saskich klejnotów koronnych i jest przechowywany w Grünes Gewölbe w Dreźnie.

            Pochodzi prawdopodobnie z Brazylii i został znaleziony na początku XVIII wieku. W 1742 roku na Targach Lipskich zakupił go August III Sas za ogromną jak na owe czasy sumę

200 000 talarów. W 1768 roku oprawiono go w białe diamenty i wmontowano w ozdobną agrafę do kapelusza.

            Po II wojnie światowej stał się łupem wojennym Armii Czerwonej i został wywieziony do Moskwy. W 1958 roku powrócił jednak do Drezna.

 

Ciekawostka

            Diament nabrał unikalnego, zielonego koloru w wyniku przebywania w naturalnym radioaktywnym środowisku. Używany jest do badań porównawczych w celu wypracowania metody pozwalającej na odróżnienie naturalnie zielonych diamentów, które są bardzo rzadkie od sztucznie barwionych kamieni wytwarzanych w laboratoriach poprzez napromieniowanie zwykłych diamentów